0

هسته انار، حاوی ترکیبات زیست فعال با ارزش تغذیه ای بالا است و به دلیل عدم فرآوری مناسب به عنوان ضایعات کارخانه های فرآوری انار، محسوب می شود. این پژوهش با هدف شناسایی خواص فیزیکی (گرانروی، رنگ، ضریب شکست )، شیمیایی (ساختار اسیدهای چرب، تری گلیسرید و مقادیر و نوع ترکیبات فنلی، توکولی و استرولی) و حرارتی روغن هسته انار انجام شد. برای این منظور از روش های کلاسیک و دستگاهی استفاده شد. نتایج، نشان داد که مقادیر گرانروی، ضریب شکست و رنگ (قرمزی/ زردی) روغن هسته انار به ترتیب 155.57 سانتی پواز، 1.5088-1.5095 و 6.71 و اسیدهای پونیسیک، لینولئیک و اولئیک اسیدهای چرب غالب در روغن بودند. تری گلیسریدهای روغن هسته انار در پنج گروه با اکی والان کربن نامبر برابر 36، 38، 40، 42 و بیش تر یا مساوی 44 دسته بندی شدند. بیش ترین میزان تری گلیسرید اندازه گیری شده با اکی والان کربن نامبر مساوی 36، بود. روغن هسته انار حاوی ترکیبات فنلی، توکولی و استرولی با مقادیر به ترتیب 168.13، 425.95 و 5981.7 میلی گرم در هر کیلوگرم روغن بود. تعیین خواص فیزیکی روغن و همچنین رفتار های حرارتی و محاسبه میزان انرژی های آزاد شده و یا جذبی آن به کمک آزمون تجزیه گرماسنجی افتراقی انجام شد. وجود نقاط ذوب و بلورین متعدد در این روغن در نتیجه نوع ساختار تری گلیسریدی آن می باشد. نتیجه کلی حاصل از اجرای پژوهش، نشان می دهد که روغن هسته انار ارزش تغذیه ای بالایی داشته و غنی در ترکیبات مختلف می باشد که کاربردهای زیاد در صنایع خوراکی، دارویی و بهداشتی دارند.

انار یکی از قدیمی ترین میوه ها ی کشت شده در ایران می باشد که تنوع بالایی برای آن گزارش شده است. این پژوهش به منظور بررسی خصوصیات ریخت شناسی و بیوشیمیایی میوه در هشت رقم انار محلی (علی اکبری، گر، پوست قرمز، گلابی، سورهی، میرزایی، یزدانی و لپ سرخی) در نجف آباد اصفهان انجام شد. میوه های انار در مرحله رسیدگی کامل برداشت و صفات مورد نظر بر اساس روش های استاندارد اندازه گیری شدند. در بین ارقام مورد بررسی رقم پوست قرمز دارای بیشترین وزن صد آریل (2/45 گرم) بود. بیشترین ضخامت پوست میوه (71/4 میلی متر) در رقم گر اندازه گیری شد. رقم علی اکبری دارای بیشترین مقادیر آنتوسیانین کل (41/1 میلی گرم در 100 گرم)، ترکیبات فنولیک (56/58 میلی گرم در 100 گرم) و اسیدیته قابل تیتراسیون (06/1 میلی گرم در 100 گرم) بود. بیشترین ضریب تغییرات فنوتیکی مربوط به صفت شاخص رسیدگی بود و ارقام لپ سرخی و علی اکبری، به ترتیب دارای بیشترین و کم ترین مقادیر این صفت بودند. به طور کلی می توان ارقام علی اکبری و سورهی را به دلیل داشتن مقادیر بالاتری از صفات مطلوب به عنوان ارقام برتر معرفی نمود.

انار یکی از مهمترین گیاهان بومی و تجاری - باغبانی در مناطق بیابانی و نیمه بیابانی ایران محسوب می شود. از طرف دیگر به علت تاریخچه طولانی کشت انار در ایران، ژنوتیپ ها از مناطق مختلف با تشابه های آشکار ولی با نام های متفاوت کشت شده اند. بنابراین برای مدیریت کارآمد و برنامه های اصلاحی آینده، تشخیص دقیق ژنوتیپ ها مورد نیاز است. در این پروژه DNA ژنومی 31 ژنوتیپ مختلف انار متعلق به هفت استان ایران، توسط نشانگر مولکولی AFLP، با استفاده از هفت ترکیب آغازگری (EcoRI/MseI) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه خوشه ای حاکی از وجود شباهت بسیار بالا بین ژنوتیپ ها مورد مطالعه بود. همچنین، گروه بندی به دست آمده در بسیاری از مواقع با صفات مورفولوژیک موجود مطابقت نداشت. نتایج به دست آمده نشان داد که ژنوتیپ ها عموما مستقل از خاستگاه جغرافیایی و نامگذاریشان گروه بندی شده اند. شاخص تنوع h، تجزیه و تحلیل هماهنگ اصلی(PCoA) ، شاخص Gst و تجزیه واریانس مولکولی (AMOVA)، همگی حاکی از شباهت قابل توجه بین ژنوتیپ های مورد بررسی و میزان نسبتا پایین تنوع در داخل ژنوتیپ های هر منطقه بود. تنوع گسترده انار در ایران و سطح پایین چندشکلی بین این ژنوتیپ ها، می تواند مربوط به ازدیاد رویشی و نوع گرده افشانی این گیاه باشد.

تشکیل کانی های رسی متاثر از فرایندهای خاک سازی بوده است که به نوبه خود نقش مهمی در مدیریت اراضی ایفا می کنند. این پژوهش با هدف بررسی چگونگی تشکیل، رده بندی و کانی شناسی رسی خاک های کشکوئیه انار انجام گرفت. به همین منظور، چهار خاکرخ شاهد مورد آزمایش های فیزیکی شیمیایی و کانی شناسی رسی قرار گرفتند. افق های جیپسیک، سالیک، و ناتریک از جمله افق های مشخصی بودند که در بررسی های صحرایی و آزمایشگاهی شناسایی شدند. زیرگروه های جیپسیک هاپلوسالید و تیپیک هاپلوسالید بر اساس رده بندی خاک امریکایی جدا شدند. کانی های رسی ایلیت، کائولینیت، کلریت، اسمکتیت، پالیگورسکیت و سپیولیت با استفاده از پراش سنج پرتو X (XRD) شناسایی شدند. به علاوه، از میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) نیز برای تایید حضور کانی رسی فیبری پالیگورسکیت استفاده شد. کانی رسی سپیولیت برای اولین بار در خاک های استان کرمان گزارش می شود. همبستگی معکوسی بین اسمکتیت و پالیگورسکیت در خاک های مورد بررسی وجود داشت، به طوری که بیشترین میزان اسمکتیت و پالیگورسکیت به ترتیب در افق های سطحی و زیرسطحی مشاهده شدند.